Op mijn oude lagere school heerste een warme cultuur. Aan het eind van het schooljaar ontvingen leerlingen certificaten voor eigenschappen zoals zorgzaamste leerling, slimste leerling en creatiefste leerling. Elk jaar weer won ik slimste leerling. Welk kind zou niet trots zijn om zo’n certificaat in ontvangst te nemen? Nou, ik. Sterker nog, ik was teleurgesteld.
Ik vond er niets bijzonders aan. Ik wilde de creatiefste leerling zijn. Helaas kwam ik daar niet voor in aanmerking. Mijn knutselwerken waren allesbehalve bijzonder en tekenen ging mij ook niet goed af. Ik heb het een paar keer geprobeerd, met hulp van Miguel – hij kon fantastisch tekenen. Maar nee, ik was gezegend met een stel hersenen waarmee ik goed kon leren. Menig Surinaamse ouder zou daar ontzettend trots op zijn. Mijn ouders waren dat ook. Toch was ik zelf niet onder de indruk van mijn prestatie. Ik vond het normaal – zeker geen certificaat waard.
Ik wilde zo graag iets kunnen creëren, maar op die leeftijd was mijn beeld van creativiteit erg beperkt. Ik dacht dat creatief zijn betekende dat je moest kunnen schilderen, knutselen, decoreren of tekenen. Geen van die dingen gingen mij goed af, dus was ik ervan overtuigd dat ik niet creatief was.
Jaren later ontdekte ik dat ik altijd creatief ben geweest; ik ben creatief met taal. Eerlijk gezegd geloof ik dat er in ieder mens een stukje creativiteit zit. Maar die creativiteit kan zich pas ontwikkelen als iemand zich in de 'juiste' omgeving bevindt of in de 'juiste' mentale staat verkeert. Dat verklaart waarom menig gedetineerde pas in de gevangenis zijn of haar creatieve talent ontdekt.
Niet zo lang geleden zag ik een YouTube-short over een man wiens ex-vrouw in een federale gevangenis zit. Ze had hem een brief geschreven en er een prachtig portret van hem en de kinderen bijgevoegd. Voor haar celstraf had ze nog nooit getekend – daar, in gevangenschap, begon haar creativiteit te bloeien. Nu is dit misschien niet de ideale situatie om jouw talent te ontdekken, maar je begrijpt mijn punt.
De komende maanden ga ik op missie om mezelf in de juiste omgeving te plaatsen en voor mijn mentale welzijn te zorgen, in de hoop mijn creativiteit een boost te geven.
Ik blijf voor altijd een student van the art of storytelling, dus de komende maanden duik ik diep in de theorie, slijp ik mijn pen en ga ik schrijven, schrijven en nog eens schrijven. Tegelijkertijd probeer ik mijn creatieve proces bij te houden en te delen.
So, please, stick around. Would ya?
Reactie plaatsen
Reacties