Hoe ontwikkelt een persoon zich? Dat is de vraag die ik vandaag in mijn morning pages opschreef. Waar begin je met het ontwikkelen van jezelf als schrijver? In principe ben ik er al mee bezig maar ik dacht al na over de verdere stappen. Ik heb gauw de neiging om ver vooruit te denken. "Je zit er middenin!" "Laat het organisch verlopen, Afa" stel ik mezelf gerust in de tweede alinea.

Het is vrijdagavond en terwijl sommigen zich voorbereiden op een avondje uit of een relaxte avond voor de buis met een lekkere snack en een glas wijn waar je u tegen zegt, denk ik eraan welk boek ik zal oppakken. Hier in België is het krokusvakantie. De kids kijken ernaar uit en ik eigenlijk ook. Al moet ik eerlijk zeggen dat de enige reden dat ik ernaar uitkijk is om wat slaap in te halen. Ik ben de laatste tijd zo ontzettend moe. Dat ijzerdrankje van Holland & Barrett mag gauw zijn werk gaan doen, want ik heb ontzettend veel te doen.

Ik ben bezig een verhalenbundel te schrijven voor jonge kinderen. Een paar verhalen over een klein Surinaams meisje dat samen met haar vrienden de leukste avonturen beleeft. Ik zat er lekker in totdat ik er niet meer in zat. En daar zat ik dan, aan mijn keukentafel – die volgens een vriendin geen keukentafel is, maar een eettafel – starend naar mijn laptopscherm. Dat scherm, dat normaal mijn verhalen tot leven brengt, had me deze keer niets meer te bieden dan een halve pagina. In mijn vorige blog had ik je verteld over mijn Amerikaanse vriendin Julia en de verschillende dingen die ik volgens haar zou moeten doen om dichtbij de kern van mijn creativiteit te blijven. Toen die boze blokkade zich zo aandrong, ben ik spullen gaan kopen voor mijn artist date. Lekker low budget, want het geld voor het werk dat je leest staat nog niet op mijn rekening. IJverig vulde ik mijn mandje met een nieuw pak stiften en een bedrukt doek vol met bloemen en een grote vlinder in het midden.

Black Letters van Puurafa is gepubliceerd; we zijn live. Wat een heerlijk gevoel om te weten dat mensen toegang hebben tot iets waar je je hart en ziel in hebt gestopt.

Op mijn oude lagere school heerste een warme cultuur. Aan het eind van het schooljaar ontvingen leerlingen certificaten voor eigenschappen zoals zorgzaamste leerling, slimste leerling en creatiefste leerling. Elk jaar weer won ik slimste leerling. Welk kind zou niet trots zijn om zo’n certificaat in ontvangst te nemen? Nou, ik. Sterker nog, ik was teleurgesteld.